اراده زمانی ضعیف می شود
که باور درستی در کار نباشد
آنگاه هوس ، زمام امور را در دست می گیرد
و دل به جای عقل و خرد ، تصمیم می گیرد
اما اگر اعتقاد به خدای متعال ، راسخ و پایدار گردید
و باورمان شد که او ما را آفرید و پرورید
و تنها اوست که بهترین وکیل ، بهترین رئیس و بهترین یار و یاور است
پس او برای ما بس است
و آنگاه تنها او را می پرستیم و تنها از او کمک می خواهیم
در این حال ، حالتی از آرامش و آسایش خاطر در ما ایجاد می شود
که نفی کننده هرگونه استرس و افسردگی است
" لا خوف علیهم و لا هم یحزنون "
در این هنگام اراده ما آنچنان تقویت می شود که چون کوه ، استوارمان می سازد
و هرگز بادهای ناملایم زندگی ، کوچکترین تزلزلی دراراده ما ایجاد نخواهند کرد