آیا دوستی با غیرمحارم صحیح است؟

در دنیای غرب که تعریف روشنی از محارم نشده است

دوستی زن و مرد تابع فرهنگ اباحه گری می باشد

و این اراده طرفین است که محدوده دوستی را مشخص می سازد

غربی ها که بشدت مراقبند تا از فرهنگ مشرق زمین و بویژه اسلام متاثر نشوند

به همان شدت می کوشند تا فرهنگ اباحه گری یا به تعبیر ایرانی آن " تساهل و تسامح "

را به جهان اسلام و خصوصا ایران تحمیل نمایند

دوستی با غیر محارم چه در محفل خانوادگی چه در محیط کار و چه در فضای مجازی

آسیب های جبران ناپذیری را ایجاد نموده است

آسیب هایی که به ثبات خانواده وارد ساخته است

و حتی منجر به طلاق عاطفی و سپس جدایی کامل شده است

باید توجه کرد دوستی بر حسب فطرت باید با محرمیت نسبی یا سببی شکل بگیرد

و در غیر اینصورت نمی تواند مشروعیت داشته باشد

و توجیهات باطلی چون ضرورت و احتیاج به همدم برای درد دل فریبی بیش نیست

ذوب شدن در فرهنگ بیگانه همان نکبتی است که دنیا و آخرت اهل ایمان را تباه می کند

و نشانه این بدبختی پذیرش دوستی با غیر محارم است