الانسان حریص علی ما منع

انسان هنگام منع ، حریص می شود

آیا حجاب باعث نمی شود تا انسان برای دیدن ، حریص شود؟

پاسخ به این پرسش مخصوصا آزادی پوشش در جوامع غیر دینی فلسفه حجاب را زیر سوال می برد

اما واقعیت امر دیگری است

حجاب یک نشان دینی است

مانند لباس نظامی یا پوشش در بیمارستان که خود نماد یک حرفه است

آراستگی و وقار با پوشش اسلامی نشان دهنده ایمان و باوری است که شخص آن را پذیرفته است

و این علاقه به حجاب است که در هر شرایطی اهل ایمان را بسوی این پوشش فرامی خواند

اما آزادی نوع پوشش در غرب نه تنها حرص برای دیدن را کاهش نمی دهد

بلکه میل به برهنگی را تا جایی می افزاید که مکانی برای برهنگان اختصاص می یابد

تفاوت منع شرعی و قانونی در همین است

اهل ایمان دین را با اختیار و اراده خویش برمی گزینند

و در صورت انجام کاری برخلاف امر خدا با شرمساری و بدون اطلاع دیگران به توبه و جبران می پردازند

اما اهل دنیا قانون را با اجبار می پذیرند

و در صورت برداشته شدن مجازات پیش بینی شده و دوربین های کنترل کننده

آنگاه می توان حرص بیشتر برای منع بیشتر را مشاهده کرد

فضای مجازی

جایی برای ابراز وجود

اما وجودی مجازی

در دهکده جهانی

هم سخن هایی که با زدن کلید دوستشان می داری و دوستت می دارند

دوستی های اینترنتی

آن هایی که صدا و تصویرشان بعد از نوشتارشان ، دلرباست

ارزان به دست می آیند و گران از دست می روند

بهای از دست دادنشان تنها عمر بر باد رفته نیست

بلکه گاهی آبروی یک خانواده بخشی از خسارت بر جای مانده است

این دوستی ها ، نامش مجازی است

در فضای مجازی دوستی مجازی

اما این مجاز در مجاز

حقیقتی تلخ و جانکاه است

اجازه بدهید آن را تجربه نکنیم

خیلی دوستش دارم

احساس می کنم بدون او می میرم

و صدها وا‍ژگان که در استخدام عشق در می آیند

و شاعر و نویسنده با هنرمندی تمام آثار خود را به دلباختگان عشق تقدیم می کنند

عشق بازی محرم و نامحرم نمی شناسد

عشق ، حریم ندارد

و هر حرامی در مکتب عشق جایز است

این عشق ، تاریک است

و چشم در آن کار نمی کند

فهم از کار می افتد

و جنون کار عقل را به نادرستی انجام می دهد

شیطان همه تلاشش را می کند تا این عشق تاریک از رونق خاصی برخوردار باشد

ادعای شیطان اینست

سری که عشق ندارد کدوی بازار است

البته اهل عرفان تلاش دارند تا در مبارزه ای جدی با شیطان

مسیر عشق را عوض نمایند

و از وادی مجاز به کوی حقیقت درآیند

و تاریکی عشق را به روشنایی مبدل سازند

اما آیا می توان با دل بستن به غیرمحارم عاشق خدا شد؟ 

محارم یا همان بستگانی که ارتباط محبت آمیز با آنان مورد تاکید دین قرار گرفته است

یا بواسطه خویشاوندی از ناحیه پدر و مادر بوجود می آید که محرمیت نسبی نام دارد

در این نوع محرمیت ، ازدواج حرام بوده و نوع ارتباط باید از هرگونه محبت جنسی به دور باشد 

صمیمیت و علاقه در محارم نسبی بگونه ای است که انس خاصی را ایجاد می کند

این انس و محبت ، پشتوانه مهمی برای ارتباطات فامیلی و روابط مستحکم خانوادگی خواهدبود

شاید تاکید برصله رحم در اسلام و اثر وضعی و طبیعی آن در طول عمر و سلامتی انسان

نشان دهنده اهمیت این پیوند تاثیرگذار در جامعه بشری می باشد

اما محرمیت سببی از جنس و مقوله دیگری است

در حقیقت این پیوند زناشویی است که محرمیتی را بوجود می آورد تا انسان از محبت جنسی برخوردار گردد

در این میان گاهی برخی ضرورت ها می طلبد تا زن و مرد با یکدیگر محرم شوند

اسلام با درک این ضرورت ها برخی از محرمیت های سببی را مانند نسبی دارای حرمت و حریم خاصی قرار داده است

مانند محرمیت مادرزن و دامادکه حریمی چون محرمیت مادر و فرزند را دارد

همچنین خواهرزن نمی تواند همزمان به عقد شوهر خواهر خود درآید

هرچند نسبت به شوهر خواهر خود مانند بقیه زنان حکم نامحرم را دارد

این احکام شرعی نقشی تعیین کننده در استحکام نظام خانواده دارد

باید این احکام را بدرستی بشناسیم و بخوبی عمل کنیم

آیا دوستی با غیرمحارم صحیح است؟

در دنیای غرب که تعریف روشنی از محارم نشده است

دوستی زن و مرد تابع فرهنگ اباحه گری می باشد

و این اراده طرفین است که محدوده دوستی را مشخص می سازد

غربی ها که بشدت مراقبند تا از فرهنگ مشرق زمین و بویژه اسلام متاثر نشوند

به همان شدت می کوشند تا فرهنگ اباحه گری یا به تعبیر ایرانی آن " تساهل و تسامح "

را به جهان اسلام و خصوصا ایران تحمیل نمایند

دوستی با غیر محارم چه در محفل خانوادگی چه در محیط کار و چه در فضای مجازی

آسیب های جبران ناپذیری را ایجاد نموده است

آسیب هایی که به ثبات خانواده وارد ساخته است

و حتی منجر به طلاق عاطفی و سپس جدایی کامل شده است

باید توجه کرد دوستی بر حسب فطرت باید با محرمیت نسبی یا سببی شکل بگیرد

و در غیر اینصورت نمی تواند مشروعیت داشته باشد

و توجیهات باطلی چون ضرورت و احتیاج به همدم برای درد دل فریبی بیش نیست

ذوب شدن در فرهنگ بیگانه همان نکبتی است که دنیا و آخرت اهل ایمان را تباه می کند

و نشانه این بدبختی پذیرش دوستی با غیر محارم است